چرا بنزوات سدیم در مواد غذایی وجود دارد؟

توسعه صنایع غذایی منجر به توسعه افزودنی‌های غذایی شده است.بنزوات سدیم درجه غذاییبنزوات سدیم قدیمی‌ترین و پرکاربردترین ماده نگهدارنده غذا است و به طور گسترده در محصولات غذایی استفاده می‌شود. اما حاوی سمیت است، بنابراین چرا بنزوات سدیم هنوز در مواد غذایی وجود دارد؟

بنزوات سدیمیک قارچ‌کش آلی است و بهترین اثر بازدارندگی آن در محدوده pH بین ۲.۵ تا ۴ است. وقتی pH > ۵.۵ باشد، در برابر بسیاری از کپک‌ها و مخمرها کمتر مؤثر است. حداقل غلظت اسید بنزوئیک ۰.۰۵٪ تا ۰.۱٪ است. سمیت آن هنگام ورود به بدن در کبد حل می‌شود. گزارش‌های بین‌المللی از مسمومیت ناشی از استفاده از ... وجود دارد.بنزوات سدیم به عنوان ماده نگهدارندهاگرچه هنوز درک واحدی وجود ندارد، اما در برخی کشورها و مناطق، مقرراتی مانند ایالات متحده، ژاپن و هنگ کنگ ممنوعیت استفاده از آن در مواد غذایی کنسرو شده اعمال شده است. سوربات پتاسیم که سمیت کمتری دارد، به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد. از آنجایی که حلالیت آن در آب کم است، معمولاً از بنزوات سدیم با حلالیت خوب در آب استفاده می‌شود. این ماده عمدتاً برای حفظ و جلوگیری از کپک در محصولاتی مانند سس سویا، سرکه، ترشی و نوشیدنی‌های گازدار استفاده می‌شود.

با توجه به نگرانی‌های ایمنی، اگرچه بسیاری از کشورها هنوز بنزوات سدیم را به عنوان نگهدارنده به مواد غذایی اضافه می‌کنند، دامنه کاربرد آن به طور فزاینده‌ای محدود شده و مقدار افزودنی به شدت تحت نظارت است. در ایالات متحده آمریکا، حداکثر استفاده مجاز از آن 0.1 درصد وزنی است. استاندارد ملی ایمنی مواد غذایی فعلی چین GB2760-2016 "استاندارد استفاده از افزودنی‌های غذایی" محدودیتی برای استفاده از "اسید بنزوئیک و نمک سدیم آن" تعیین کرده است، با حداکثر حد مجاز 0.2 گرم در کیلوگرم برای نوشیدنی‌های گازدار، 1.0 گرم در کیلوگرم برای نوشیدنی‌های گیاهی و 1.0 گرم در کیلوگرم برای نوشیدنی‌های آب میوه و سبزیجات (تفاله). هدف از افزودن نگهدارنده‌های غذایی بهبود کیفیت غذا، افزایش ماندگاری، تسهیل فرآوری و حفظ محتوای تغذیه‌ای است. افزودن بنزوات سدیم تا زمانی که مطابق با طیف گونه‌ها و میزان استفاده تعیین شده توسط ایالت انجام شود، مجاز و ایمن است.