مواد نگهدارندهافزودنی‌های غذایی ضروری در صنایع غذایی هستند که می‌توانند به طور مؤثر مانع از تولید مثل میکروارگانیسم‌ها شده و از فساد مواد غذایی جلوگیری کنند و در نتیجه ماندگاری محصولات را بهبود بخشند. امروزه بسیاری از مصرف‌کنندگان درک نادرستی از مواد نگهدارنده دارند، مواد نگهدارنده به عنوان "لیست بد" طبقه‌بندی می‌شوند، در اصل، مواد نگهدارنده مواد غیرمغذی برون‌زا هستند، مقدار مصرف باید اصل عدم استفاده یا استفاده کمتر را رعایت کند. اولاً، مواد نگهدارنده در محدوده استفاده ایمن هستند و به مهمترین نگرانی‌های مصرف‌کنندگان توجه نمی‌شود. ثانیاً، مواد نگهدارنده می‌توانند راحتی غذا و خوشمزگی مداوم را فراهم کنند و کمبود مواد نگهدارنده برای مصرف‌کنندگان ضرر است. بنابراین، مواد نگهدارنده به نیازهای مورد نظر نزدیک‌تر هستند، پیگیری کارآمدتر، از طریق کاهش بهینه‌سازی، تقویت تغذیه و سایر راه‌ها برای بهبود ارزش کاربرد.
مزایای سیستم ترکیبی مواد نگهدارنده:
۱. گسترش دادنضد باکتریطیف
② بهبود اثربخشی دارو
③ آلودگی ثانویه
④ بهبود ایمنی
⑤ جلوگیری از ظهور مقاومت دارویی
روش‌های ترکیب مواد نگهدارنده عموماً به شرح زیر است:
۱. ترکیب مواد نگهدارنده با مکانیسم‌های عمل متفاوت. این روش ترکیب، یک افزایش ساده در اثربخشی نیست، بلکه معمولاً یک رابطه ضرب است که می‌تواند تا حد زیادی اثربخشی ضدعفونی‌کننده مواد نگهدارنده را بهبود بخشد.
② ترکیب مواد نگهدارنده با شرایط کاربردی مختلف. این روش ترکیب می‌تواند طیف وسیع‌تری از محافظت در برابر خوردگی را برای محصول فراهم کند.
③ برای ترکیب مواد نگهدارنده میکروارگانیسم‌های مختلف مناسب است. این روش ترکیب عمدتاً برای گسترش طیف ضد خوردگی سیستم است و رایج‌ترین روش برای طراحی سیستم ضد خوردگی لوازم آرایشی روزانه است.
شایان ذکر است که هنگام ترکیب، باید به ترکیب معقول مواد نگهدارنده توجه شود و باید به جلوگیری از تداخل بین مواد نگهدارنده توجه شود و در عین حال، به خواص ضد باکتریایی طیف گسترده پس از ترکیب نیز توجه شود. مانندپی ای۹۱ , پی ای۷۳, فنوکسی اتانول(شماره CAS: 122-99-6) واتیل هگزیل گلیسیرین (شماره CAS: 70445-33-9) و غیره
زمان ارسال: ۲۳ فوریه ۲۰۲۲