در فرآیند شستشوی آنزیمی، سلولازها بر روی سلولزِ در معرضِ الیاف پنبه عمل می‌کنند و رنگ نیلی را از پارچه آزاد می‌کنند. اثر حاصل از شستشوی آنزیمی را می‌توان با استفاده از سلولاز با pH خنثی یا اسیدی و با ایجاد همزن مکانیکی اضافی با وسایلی مانند گلوله‌های فولادی اصلاح کرد.
در مقایسه با سایر تکنیک‌ها، مزایای شستشوی آنزیمی این است که نسبت به شستشوی سنگی یا شستشوی اسیدی پایدارتر در نظر گرفته می‌شود زیرا از نظر مصرف آب کارآمدتر است. قطعات پامیس باقی مانده از شستشوی سنگی به آب زیادی برای از بین بردن نیاز دارند و شستشوی اسیدی شامل چندین چرخه شستشو برای ایجاد اثر مطلوب است.[5] اختصاصی بودن آنزیم‌ها برای بستر، این تکنیک را نسبت به سایر روش‌های پردازش جین، اصلاح شده‌تر می‌کند.
همچنین معایبی دارد. در شستشوی آنزیمی، رنگ آزاد شده توسط فعالیت آنزیمی تمایل به رسوب مجدد روی پارچه دارد ("لکه‌گیری پشتی"). متخصصان شستشو، آریانا بولزونی و تروی استریب، کیفیت جین شسته شده با آنزیم را در مقایسه با جین شسته شده با سنگ مورد انتقاد قرار داده‌اند، اما موافقند که این تفاوت توسط مصرف‌کننده عادی قابل تشخیص نیست.
و در مورد تاریخچه، در اواسط دهه ۱۹۸۰، شناخت اثرات زیست‌محیطی شستشوی سنگ و افزایش مقررات زیست‌محیطی، تقاضا برای یک جایگزین پایدار را افزایش داد. شستشوی آنزیمی در سال ۱۹۸۹ در اروپا معرفی شد و سال بعد در ایالات متحده به تصویب رسید. این تکنیک از اواخر دهه ۱۹۹۰ موضوع مطالعات علمی فشرده‌تری بوده است. در سال ۲۰۱۷، نووزایمز تکنیکی را برای اسپری کردن آنزیم‌ها مستقیماً روی جین در یک سیستم ماشین لباسشویی بسته، به جای افزودن آنزیم‌ها به یک ماشین لباسشویی باز، توسعه داد که باعث کاهش بیشتر آب مورد نیاز برای شستشوی آنزیمی شد.
زمان ارسال: ژوئن-04-2025