لانولین گیاهیو لانولین حیوانی دو ماده متفاوت با خواص و منشأ متفاوت هستند.
لانولین حیوانی ماده‌ای مومی شکل است که توسط غدد چربی گوسفند ترشح می‌شود و سپس از پشم آنها استخراج می‌شود. این ماده ترکیبی پیچیده از استرها، الکل‌ها و اسیدهای چرب است و در طیف وسیعی از کاربردها، مانند صنایع آرایشی، دارویی و نساجی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. لانولین حیوانی رنگی مایل به زرد و بویی متمایز دارد و معمولاً در محصولات مراقبت از پوست برای مرطوب کردن و تسکین پوست خشک و ترک خورده استفاده می‌شود.
از سوی دیگر، لانولین گیاهی یک جایگزین گیاهی برای لانولین حیوانی است و از مواد گیاهی مانند روغن کرچک، روغن جوجوبا و موم کارنوبا ساخته می‌شود. لانولین گیاهی یک نرم‌کننده طبیعی است و در بسیاری از کاربردهای مشابه لانولین حیوانی، مانند محصولات مراقبت از پوست و لوازم آرایشی، استفاده می‌شود. اغلب توسط کسانی که محصولات گیاهی یا بدون تست حیوانی را ترجیح می‌دهند، ترجیح داده می‌شود.
در مقایسه با لانولین حیوانی، لانولین گیاهی حاوی چربی حیوانی نیست، مزایای بی‌ضرر بودن، عدم ایجاد آلرژی، عدم انتشار میکروب و غیره را دارد که با مفهوم سلامت و عادات زندگی مردم مدرن مطابقت بیشتری دارد. در عین حال، لانولین گیاهی به طور گسترده به عنوان سازگار با محیط زیست شناخته می‌شود، زیرا باعث آلودگی یا آسیب به محیط زیست نمی‌شود. بنابراین، با افزایش آگاهی زیست‌محیطی مردم و پیگیری سلامت و ایمنی، لانولین گیاهی به تدریج جایگزین لانولین سنتی حیوانی می‌شود و به عنوان جایگزینی ایده‌آل در محصولات بیشتر و بیشتر تبدیل می‌شود.
به طور کلی، تفاوت اصلی بین لانولین گیاهی و لانولین حیوانی در منشأ آنهاست. لانولین حیوانی از پشم گوسفند گرفته می‌شود، در حالی که لانولین گیاهی از مواد گیاهی ساخته می‌شود. علاوه بر این، لانولین حیوانی بوی مشخص و رنگ زردی دارد، در حالی که لانولین گیاهی معمولاً بی‌بو و بی‌رنگ است.
لانولین گیاهی به همان اندازه استلانولین حیوانی، آنها نوعی چربی جامد هستند که اغلب در ساخت لوازم آرایشی، محصولات مراقبت از پوست، داروها، مواد غذایی و سایر زمینه‌های امولسیفایر، تثبیت‌کننده، غلیظ‌کننده، روان‌کننده، مرطوب‌کننده و غیره استفاده می‌شوند.
زمان ارسال: ۱۷ مارس ۲۰۲۳